,, ყველას შეუძლია იყოს წარმატებული“

 სსიპ ქალაქ თბილისის #211 საჯარო სკოლის მოსწავლეთა თვითმმართველობის წევრებმა  ჩაწერეს ინტერვიუ ადგილობრივ  თემში მცხოვრებ გოგონასთან, სოფო ხუციშვილთან, რომლის წარმატებებით ხარობს და ამაყობს ყველა წავკისელი

- გვიამბეთ თქვენს შესახებ

- მე ვარ სოფო ხუციშვილი. დავიბადე სრულიად ჯამრთელი, არანაირი პრობლემა არ მქონდა მხედველობის. ვიზრდებოდი ისე, როგორც ნებისმიერი ბავშვი…. და შემდეგ უკვე სამწლინახევრის რომ ვიყავი შემხვდა გრიპი, თითქოს ჩვეულებრივი,  მაგრამ ამან გამოიწვია თვალის ანთება, დამიწითლდა თვალები. არასწორმა  მკურნალობამ გამოიწვია მხედველობის ნელ-ნელა დაკარგვა. 

ექიმ რეზო გურგენიძესთან მკურნალობამ  დაახლოებით ექვსი თვე ისევ დამიბრუნა მხედველობა, მაგრამ სამწუხაროდ იგი გარდაიცვალა და მკურნალობა ვეღარ გავაგრძელეთ..

  ამის შემდეგ ისევ დაიწყო ჩემი მხედველობის უკან და უკან  სვლა. ვიყავი  გერმანიაში, ბელგიაში, ჰოლანდიაში, საფრანგეთში.... და ამაოდ.

განათლება მნიშვნელოვანია  იმისათვის, რომ საზოგადოებაში დაიმკვიდრო თავი. ამიტომ ჩემმა მშობლებმა  მიიღეს გადაწყვეტილება და შემიყვანეს სკოლაში. ცოტა დაგვიანებით, მაგრამ რაც მთავარია დავიწყე სწავლა. სპეციალიზებულ სკოლაში დავდიოდი. დავამთავრე სკოლა ოქროს მედალზე. ჩავაბარე იურიდიულ ფაკულტეტზე. დავამთავრე გრიგოლ რობაქიძის უნივერსიტეტი,  გავხდი ბაკალავრი, დავამთავრე  მაგისტრატურაც. ჩავაბარე გამოცდა და გავხდი ლიცენზირებული ადვოკატი.

- რა იყო თქვენი ოცნება და თუ აგიხდათ ის?

- ჩემი ოცნება იყო გავმხდარიყავი ადვოკატი. ოცნება ამიხდა. პროცესებზე რომ მიწევს გამოსვლა, ვხვდები რომ ეს ის არის, რაზეც ვოცნებობდი და რაც მე ძალიან მაბედნიერებს.

- ხართ თუ არა მებრძოლი?

-  ვთვლი რომ ვარ მებრძოლი. ცხოვრებაში მქონია გარკვეული პერიოდები, როდესაც შინაგანადაც გამჭირვებია, მქონია ბევრი ბარიერი და გამომიჩენია სულიერი სიძლიერე. ერთი თვისება მაქვს, რომ ყოველთვის მინდა გავაკეთო ჩემი მაქსიმუმი... 

- გვიამბეთ თქვენი სამომავლო გეგმების შესახებ

- ყველაფერს არ გაგანდობთ, მაგრამ ერთ-ერთი მთავარი ის არის, რომ ძალიან მინდა მქონდეს  საადვოკატო ფირმა და აუცილებლად მექნება.  მაქვს კიდეც დასახული გეგმები.

- სამი რამ, რაც აუცილებელია  წარმატების მისაღწევად

- ერთ-ერთი მთავარი არის მიზანი, ანუ გააზრებული უნდა იყოს ჩვენი თითოეული მოქმედება. შემდეგ შრომისმოყვარეობა, რაც შეიძლება მეტი უნდა იმუშაო საკუთარ თავზე. და მესამე ეს არის რწმენა, უნდა გჯეროდეს და გწამდეს საკუთარი თავის.

 ავტორი: კესო საზუაშვილი

Share:

განაგრძე კითხვა

61 წელი წავკისის სკოლაში

 

სსიპ ქალაქ თბილისის #211 საჯარო სკოლის ღვაწლმოსილი, ყველასთვის საყვარელი პედაგოგის, მიხეილ მირველაშვილის ღვაწლი შეუფასებელია  წავკისისთვის.... იგი ნახევარ საუკუნეზე მეტ ხანს ემსახურა მომავალი თაობების აღზრდას.

-როდის დაიწყეთ წავკისის სკოლაში მოღვაწეობა?

-1957 წელს.

-რამდენი წელი ასწავლიდით წავკისის სკოლაში და  გვიამბეთ თქვენი გამოცდილების შესახებ?

-წავკისის სკოლაში ვასწავლიდი 61 წელი. აღვზარდე თაობები და  ვფიქრობ შევძელი მომემზადებინა წარმატებული ცხოვრებისთვის. ჩვენი სკოლის  აღზრდილი მოსწავლეები არიან: მეცნიერმუშაკები, ინჟინრები, ექიმები, პედაგოგები, რომლებიც დღეს მოღვაწეობენ მომდევნო თაობების აღზრდაში.

ვიყავი კოლეგიალური თანამშრომლებთან.  ვმუშაობდი დაწყებითი კლასების, გეოგრაფიის, ასტრონომიისა და ისტორიის მასწავლებლად. წლების განმავლობაში ვიყავი დირექტორის მოადგილე და დირექტორის მოვალეობის შემსრულებელიც.

-იქიდან გამომდინარე, რომ დიდი ხანი ასწავლიდით წავკისის სკოლაში, გვსურს გვიამბოთ მისი დაარსების შესახებ.

-პირველად წავკისში 4 კლასიანი სკოლა გაიხსნა 1902 წელს, სადაც ბავშვებს ასწავლიდნენ მღვდლები, შემდეგ ასწავლიდნენ სამოქალაქო პირები.  1927 წელს სკოლა გახდა არასრული საშუალო, სადაც ასწავლიდნენ სპეციალისტი მასწავლებლები. 1956 წელს გაიხსნა საშუალო სკოლა. სკოლის შენობა ეკუთვნოდა ერეკლე მეფის პირად ექიმს ყარაშვილს. ახალი სკოლა აშენდა 1974 წელს, რომლის გახსნასაც ესწრებოდა ყარაშვილის შთამომავალი, დიმიტრი ყარაშვილი, რომელიც განათლების სამინისტროში მუშაობდა. დიმიტრის უფროსი ძმა იყო კომპოზიტორი, იგი მოსკოვში მოღვაწეობდა და მისი ბიოგრაფია გამოქვეყნებული იყო იმდროინდელ ჟურნალ  ,,საბჭოთა ხელოვნებაში“.

-რას უსურვებთ მომავალ თაობას?

მომავალი თაობა სამშობლოს დიდი იმედია. ვუსურვებ   წარმატებულ მომავალს გაბრწყინებულ, გაერთიანებულ საქართველოში.

ავტორები: მარიამ ლილუაშვილი და კესო საზუაშვილი

Share:

განაგრძე კითხვა